miękczyć

miękczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIa, miękczyćczę, miękczyćczy, miękczyćczony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, że coś staje się miękkie, traci twardość, sztywność': {{/stl_7}}{{stl_10}}Słońce miękczy asfalt. Miękczyć wełnę, tkaninę specjalnym płynem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, że ktoś staje się uległy, ustępliwy, traci stanowczość, bezwzględność, surowość': {{/stl_7}}{{stl_10}}Miękczyła go płaczem, łagodnym spojrzeniem, wytrwałością. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, że ktoś staje się tkliwy, czuły; wzruszać, rozczulać' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}jęz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wymawiać spółgłoskę ze wzniesieniem środka języka do podniebienia twardego; powodować, że spółgłoska jest tak wymawiana': {{/stl_7}}{{stl_10}}Głoska {{/stl_10}}{{stl_8}}i {{/stl_8}}{{stl_7}}miękczy poprzedzającą spółgłoskę. {{/stl_7}}